Een pondje minder

Sinds vorig jaar ben ik al redelijk wat kilo's verloren. Dat was ook niet erg moeilijk als je weet hoe ik er uit zag... De laatste maanden begin ik steeds meer in vorm te raken en nu ben ik ook weer begonnen met hardlopen. Omdat ik veel fiets(lees; MTB) ben ik niet gewend aan de belasting van hardlopen. Het is een hele andere discipline en roept ook een volledig nieuwe spiergroep aan. Mede daarom ging het de eerste keren erg moeizaam. Vooral de eerste paar keer moest ik mezelf echt pushen om niet op te geven. Dat ging  om rondes van slechts drie kilometer. Ondertussen kan ik vijf tot zeven kilometer op een redelijk ontspannen manier volbrengen. De komende maanden ga ik dit proberen uit te breiden naar tien kilometer en meer.

Voor mezelf en om me gemotiveerd te houden heb ik een weddenschap afgesloten. Misschien niet de beste manier om gemotiveerd te blijven, maar ik heb een strohalm nodig die me over bepaalde drempels kan helpen. Dit lijkt tot nu toe voor mij te werken.
In principe is het binnen de weddenschap het doel om onder de tachtig kilogram te komen. Dus negenenzeventig komma negen kilogram volstaat in dit geval. Het feit dat ik in mijn gehele volwassen leven nog nooit onder de tachtig kilogram heb gewogen kan nog gevolgen hebben. Mensen in mijn omgeving vragen zich hardop af of dit wel haalbaar of uberhaupt verstandig is om zo'n doel na te streven. Voor mij is het vrij simpel. Als ik in een vorm kan waar ik me fysiek en mentaal goed bij voel, dan vind ik het niet erg om een weddenschap te verliezen. Aan de andere kant, als ik onder de tachtig kilogram kan komen zou dat een enorme overwinning zijn gevoelsmatig.

Om dit te bewerkstelligen staat elke dag in mijn agenda een sport activiteit gepland. Dit zorgt behalve voor structuur en een goede conditie ook nog eens voor een overvloed aan energie om ook andere dingen weer aan te pakken. Zoals bijvoorbeeld het weblog dat je nu leest.
Naast de sportschool, waar ik nu weer meer tijd voor heb, het mountainbiken en het hardlopen. Heb ik ook nog een hometrainer thuis staan. Dus op een gure, grauwe dag hoef ik niet eens perse mijn deur uit en kan ik toch de benodigde trainingstijd volbrengen.
Als ik zelf het bovenstaande teruglees zou je haast denken dat ik binnen geringe tijd een aantrekkelijke adonis moet zijn. Dat zou leuk meegenomen zijn natuurlijk...maar geen doel op zich. Ik voel me er goed bij hoe mijn leven en mijn fysiek zich op het moment ontvouwd. De hernieuwde energie zorgt er voor dat ik weer de dingen oppak waar ik altijd het meeste plezier aan heb beleefd. Sporten hoort daar vanzelfsprekend bij.

De komende tijd ga ik hier op het weblog mijn ontwikkelingen bijhouden. Dit kan zijn aan de hand van gewicht, trainingsuren, etcetera. Maar ook door middel van columns en algemene updates. Bijvoorbeeld het deelnemen aan tourtochten of het sporten met anderen waar iets nuttigs of interessants over te vertellen valt.

Volgende blog.
- John Frusciante
- Politiek café (Weekelijkse update)
- Muziekdatabase (maak of kraak)
- Editors in de Oosterpoort (recensie + foto's)
- De zin en onzin van Twitter